|
فعالیتهای پرستاری باید بر اساس ارزش ها انجام شود زیرا همگان بر این توافق هستیم که حساسیت اجرای این اصول و ارزشیابی از خدمات بیمارستانی و مسائل بیمارستانی نباید از دید پرستاران دور بماند.
برای ارائه خدمات بهتر و بهبود کیفیت نیاز به ارزشیابی و تجربه و تحلیل آن و رفع اشکالات موجود است تا راهنمای ما در محیط کاری باشد و چالش هایی که پرستاران با آن مواجه هستند بر طرف شود.
اجرای این امر گام مهمی در جهت بهبود ارائه خدمات پرستاری است این دو طرح از نظر محتوا و اهداف بسیار مطلوب هستند ولی آیا اجرا شدن آن در بیمارستانها با شیوه کنونی با موفقیت همراه است؟
اعتبار بخشی باید در تمام برنامه های آموزشی در وزارت بهداشت و دانشگاه علوم پزشکی مطرح و ارائه شود و ارزشیابی ها و عملکردها بحث و بررسی شود و سمت و سوی آن در جهت رفع معضلات باشد.
برای به اجرا در آوردن آن نیاز به پخته شدن این طرح هست تا با مشکلات جدید رو به رو نشود.
برای اجرای این دو طرح ، برنامه جامعی باید در نظر گرفته شود تا بتوان از آن به عنوان منبع و مرجع استفاده شود. بحث اعتباربخشی ابتدا باید نهادینه سازی شود سپس در کریکولوم درسی دانشکده های پرستاری گنجانیده شود تا پرستار در بخش ها ، پس از شروع بکار بتواند آن را بکار بندد.
کیفیت ارائه طرح و نحوه اجرا آن در عمل بسیار حائز اهمیت است. واقعیت آن است که انجام این طرح به شیوه امروزی، با شکست مواجه خواهد شد و به جز گسترش سیستم بروکراتیک و کاغذ بازی چیز دیگری را به همراه نخواهد داشت.
از چالش هایی که در سیستم بیمارستانی با آن مواجه هستیم سرعت بسیار زیاد به همراه حجم کاری فوق العاده آن است. آنچه مسلم است ، طی تجربه و تحقیق، هر فرآیندی که با چنین ویژگی انجام بگیرد، سر انجام مطلوب نخواهد داشت.
روند اعتبار بخشی باید به صورت دوره ای، حداقل 3 ساله و 5 ساله برنامه ریزی شود و با تامل و تفکر به کار نگریسته شود و به اجرا در آید. ولی با سرعت فعلی، کاری بسیار ناپخته و فقط برای تکمیل آمار و ارقام و ارائه گزارش ها انجام می گیرد.
به عنوان مثال برای هر واحد بیمارستانی باید خط مشی به صورت بومی نوشته شود آن هم در عرض یک ماه 3000 خط مشی !! اگر قرار باشد به نحو احسن به گونه ای که طرح به درد سیستم بهداشتی و در جهت بهبود سیستم بهداشتی انجام گیرد. باید تیمی حداقل 7 نفره این کار را انجام دهد. زیرا طرح اعتبار بخشی 7 بخش دارد و ساعت ها کار متفکرانه و مستند بر بالین تشکیل شود و کار تیمی انجام گیرد ولی دانشگاهها این خط و مش را به صورت یکماهه از بیمارستان ها در خواست می کنند.
متاسفانه مسئولان هم برای آنکه بتوانند پاسخگو باشند با استفاده از گاید لاین استاندارد آن را نوشته و تقدیم می دارند در حالی که روی این موضوع در داخل بخش ها کار نشده است و بومی نشده است .
اغلب مسئولان بیمارستان ها اعلام می دارند خط مشی را نوشته اند...!!!! چگونه 3 هزار خط مشی در عرض یک ماه نوشته شده است آن هم به صورت بومی شده در بخش های بیمارستانی !!!!کی فرصت کرده اند این حجم کاری را انجام دهند؟؟
از بعد دیگر هد نرس ها که مستقیم با اجرا طرح سر کار دارند به علت کمبود شدید نیرو های پرستاری در بخش ها پا به پای پرسنل بخش ها مشغول به کار هستند ، یا بخشی از کارهای اداری روزمره را انجام می دهند و فرصتی برای کمک و اجراء طرح باقی نخواهند ماند. این کار بسیار عالی است اما زمانی که نیروی انسانی مناسب تامین شود و هد نرس ها و پرسنل اکتیو بخشها طی جلسات متعدد به نتایج مطلوب در هر مورد برسند و نتیجه را به دفاتر پرستاری اعلام دارند.
اما آیا توان علمی و عملی پرستاران بالینی با این شیفت ها فشرده کاری به آنان اجازه خواهد داد کار را بومی و در مورد مسائل اصلی خدمات پرستاری ، خط مش تدوین کنند؟ آیا بهتر نبود وزراتخانه خود تیمی را آماده کند تا روی این طرح کار کنند و مباحث مورد نظر را در 5 سطح طبقه بندی و در همه بیمارستانها با توجه به شرایط خاص خودشان ، متد خاص خود را استفاده کنند و این بومی گری را در سطح کلان انجام می دادند.
مورد دیگر در رابطه با حاکمیت بالینی که در حقیقت ، ارتقای کیفیت درون بیمارستانها است . با عذر خواهی، مسئولان حاکمیت بالینی تبدیل به آمار گیران بیمارستان ها شده است ، اگر تهیه گزارش بدین صورت مطرح بود یک آمارگر استخدام و آمارها را تهیه می شد و دیگر نیازی به گزینش آنچنانی پرستار مدبر و کارآمد و با تجربه نبود.
برای این کار نیروهای اختصاصی در نظر گرفته نشده است. آمارها تجزیه و تحلیل نمی شود. فقط شاخص ها بررسی می شود. شکایات دسته بندی می شود، نظر سنجی انجام می شود و بدون ارائه راه حل، گزارشها اعلام می شود. مورد دیگر نهادینه کردن این دو موضوع برای مسئولان و پزشکان بیمارستانها است که آن را به تمسخر می گیرند و نسبت به آن واکنش منفی دارند.
برای اجرای صحیح و موفقیت این طرح که به نظر می رسد بسیار با عجله تصمیم گیری شده است باید موانع موجود برداشته شود و چارتهای بیمارستانی اصلاح شود، کمبود پرستار در بیمارستانها مرتفع شود و دید مدیریتی پزشکان و مسئولان تغییر داده شود تا پرستار بتواند به نحو احسن به کار اعتبار بخشی و به حاکمیت بالینی بپردازد. در غیر این صورت این دو طرح به طرحی توخالی با حجم بزرگ مبدل خواهد شد.
بهدخت کیا
رئیس نظام پرستاری شهرستانهای چالوس و نوشهر
عضو شوراي عالی
|
